به گزارش صدای اقتصاد کمیسیون اصل ۹۰ مجلس گزارشی تفصیلی را با موضوع فساد در فوتبال منتشر کرد. این گزارش تاکید میکند فساد گستردهای در فوتبال ایران جریان دارد و طی سالهای اخیر افزایش یافته است.
مجلس، انواع فسادهای جاری در فوتبال را به این ترتیب میداند:
۱ – تبانی
۲ – رشاء و ارتشاء
۳ – دوپینگ
۴ – شرطبندی غیرمجاز
۵ – جعل و استفاده از سند مجعول
۶ – تصدیق نامههای خلاف واقع
۷ – فرار مالیاتی
۸ – مصرف الکل و روابط نامشروع
۹ مصرف مواد مخدر
۱۰ – رواج خرافهگرایی از جمله سحر و جادو
۱۱ – تحصیل مال از طریق نامشروع
۱۲ – نقض آشکار قوانین و مقررات
۱۳ – قراردادهای غیرواقعی
گزارش کمیسیون اصل ۹۰ مجلس از فساد فوتبال مینویسد:«وجود این مسائل در فوتبال ایران با توجه به انعکاس اجتماعی آن از طریق رسانهها موج منفی عظیمی ایجاد نموده است که در حال حاضر، خواست مردم و اکثر اهالی فوتبال، زدودن چهره فساد از فوتبال ایران است. ورزشگاههای فوتبال به محل مناسبی برای بدآموزی، بدزبانی و دشنام تعدادی از تماشاگرنماها تبدیل شده تا جایی که بسیاری از خانوادهها مانع حضور فرزندان خود در این محیط میشوند. کاهش فاحش تماشاگران در استادیومهای ورزشی به هنگام مسابقات، یکی از دلایل اثبات این قضیه است. از طرفی سابقه امر ثابت نموده که از سوی فدراسیون اراده قاطعی با هدف برخورد مناسب با ناهنجاریهای فوتبال وجود ندارد بلکه بعضی از مدیران آن فدراسیون، خود نیز در وقوع برخی از این ناهنجاریها مشارکت دارند. عدم برخورد منصفانه با پدیدههای ضد فرهنگی و ضد اخلاقی، شرایط دشواری برای قشر جوان بوجود آورده تا جایی که عده زیادی معتقدند در بعضی از مفسدهها، تشکیلاتی بوده و معتقد به وجود مافیا هستند.»
اما فساد مالی، همواره مهمترین بحث وجود فساد در فوتبال بوده و گزارش مجلس نیز چند مورد از بزرگترین ارقام آنها را رونمایی کرده است. بخشی از این گزارش روایت میکند:«حسب اظهارات و مستندات موجود، هیات رئیسه فدراسیون فوتبال با برنامهریزی از پیش طراحی شده اجازه قرائت گزارش مالی تهیه شده توسط کمیته تعیین شده را در مجمع فدراسیون نمیدهند و تلاش میشود تا با تطمیع برخی از اعضای این کمیته، در گزارش تهیه شده، تغییراتی ایجاد گردد که طبعا این موارد، در مرحله رسیدگی قضایی باید مورد توجه قرار گیرد. با این وجود، گزارش کمیته مالی مذکور، حکایت از عدم انضباط مالی در فدراسیون فوتبال دارد که به دلیل حجم زیاد، تنها به نکاتی اشاره میشود.»
برخی از مهمترین نکاتی که ردپای افرادی خاص در آنها دیده میشود، عبارتند از:
– با وجود این که فدراسیون از محل کمکهای فیفا درآمد ارزی دلار و یورو داشته است لیکن این درآمدها در عملکرد مالی فدراسیون به صورت ریالی آمده است در حالی که جهت اردوهای متعدد خارج از کشور، ارز هزینه شده است. معاونت کنسولی و امور مجلس و ایرانیان وزارت امور خارجه طی جوابیه شماره ۳۱۰۶۵۷۷/۷۳۰ مورخ ۱۲ اسفند ۹۳ اعلام داشته است که فدراسیون فوتبال، مبالغ ارزی دریافتی خود از AFC که از طریق سفارت به حساب وزارت خارجه واریز شده را به صورت دستی در سه تاریخ مجزا به میزان ۴۰۰۰۰۰ دلار توسط چند نفر که از سوی فدراسیون معرفی شده بودند، دریافت نموده است.
– کمیته بررسی عملکرد مالی فدراسیون نیز پس از عدم همکاری فدراسیون در ارائه اسناد مالی در گزارش خود آورده است: به دلیل عدم ارائه اطلاعات پرداختهای ارزی به طور کامل و وجود محدودیت زمانی، امکان بررسی پرداختهای انجام شده شامل علیالحسابهای ارزی، اعزامهای خارج از کشور و پاداشهای عوامل فدراسیون برای کمیته میسر نگردیده است. در این گزارش همچنین آمده است که مبالغ قابل ملاحظه ارزی(۱۲۰۰۰۰۰۰ دلار) فدراسیون فوتبال به حساب شخصیت حقیقی به نام هم بدون اخذ هر نوع تضمین مناسب، واریز گردیده است.
-حسابرس مستقل فدراسیون فوتبال درگزارش خود برای سال مالی منتهی به ۳۱ تیرماه ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ تاکید کرده است که در سرفصل پیش پرداختهای فدراسیون، مبالغ ۷٫۶ میلیارد و ۷٫۱ میلیارد ریال علی الحساب پرداختی به نمایندگان مالی و سرپرستان تیمهای ملی به حساب هزینه منظور نگردیده است.
گزارش کمیسیون اصل ۹۰ مجلس، بررسی ویژهای نیز از استفاده تیمهای فوتبالی از بودجه نهادهای عمومی و بیتالمال داشته است. در این گزارش آمده است:«بر اساس مدارک موجود، اذعان کارشناسان و پیشکسوتان فوتبال و گزارش دستگاههای نظارتی ذیربط، یکی از مهمترین دلایل فساد در فوتبال ایران، استفاده اکثر باشگاه های کشور از منابع مالی عمومی و بیت المال است.این موضوع سبب عقد قراردادهای میلیاردی و سوء استفاده چند واسطه از این قراردادها شده است. برخی از دست اندرکاران فوتبال در دفاع از عقد این نوع قراردادهای میلیاردی، به مقایسه با بازیکنان و تیم های خارجی رو می آورند، در حالی که قرارداد بازیکنان خارجی توسط بخش خصوصی تامین می شود و نه بودجه عمومی!»
برخی از مهمترین نکات این بخش گزارش عبارتند از:
-بیش از ۹۰ درصد از ۱۶ تیم لیگ برتر و ۲۶ تیم لیگ دسته یک، وابسته به نهادهای عمومی و دستگاه های دولتی، صنعتی و نظامی است. اگرچه به دلیل عدم شفافیت مالی و پنهان کاری باشگاه ها که خود یکی از مهمترین آسیب ها در این بخش می باشد- از مبلغ دقیق هزینه های فوتبال، اطلاع دقیقی در دست نیست ولی بر اساس برآورد دستگاه های نظارتی، این رقم بیش از ۱۰۰۰۰ میلیارد ریال در سال تخمین زده می شود که نبود نظارت از سوی دستگاه های ذیربط، زمینه مناسبی را برای ایجاد فساد توسط افراد سودجو فراهم آورده است.
-بر اساس گزارش دیوان محاسبات، دو تیم استقلال و پرسپولیس که از بودجه عمومی هم ارتزاق می کنند در سال ۹۱ با راه اندازی شرکتی به ترتیب مبالغ ۰۹۹/۰۳۹/۷۷۰/۱۱۵ ریال و مبلغ ۶۶۰/۵۰۸/۸۱۴/۱۵۶ ریال درآمد داشته اند که برخلاف ماده ۳۹ قانون محاسبات، این مبالغ نه تنها به خزانه واریز نشده اند بلکه صورت وضعیت هزینه کرد آنها مشخص نیست و پرونده آن در دیوان محاسبات مفتوح به رسیدگی است.
– به جرات می توان گفت که مهمترین عامل به فساد کشاندن فوتبال، استفاده این رشته ورزشی از بودجه های هنگفت دولتی و شبه دولتی و عدم نظارت بر هزینه کرد آن است. با ورود منابع گسترده مالی در جیب بازیکنان و مربیان، به صورت طبیعی بخش های مرتبط دیگر مانند خبرنگاران، داوران، عناصر اجرایی فدراسیون نیز برای به دست آوردن بخشی از این منابع وارد تعامل فساد گونه و تبانی با بازیکنان و مربیان می شوند. متن کامل گرزارش
منبع: رادیو اقتصاد